De titel geeft het vast al weg, maar mijn scriptie is af!!!! Dit betekend helaas niet meteen dat ik afgestudeerd ben, maar we zijn er bijna 😀 In dit artikel wil ik jullie mee nemen op de reis die ik heb afgelegd tijdens het schrijven van mijn scriptie.
Het begin
Al voor dat ik begon met de opleiding archeologie had ik veel interesse in Middeleeuws aardewerk. Dus ik wil me heel graag gaan specialiseren in Middeleeuws en Nieuwe tijd aardewerk. Om hier een start mee te maken wou ik mijn scripties rond om dit onderwerp vormen. Dus mijn eerste scriptie ging over het reconstrueren van levensstijl aan de hand van 17e en 18e-eeuws glas, klik hier voor meer over deze eerste scriptie. Dus mijn tweede scriptie wou ik over Middeleeuwse aardewerk doen.
Met dit doel voor ogen nam ik contact op met de gemeentelijk archeoloog van de gemeente Zutphen. Ik had hier al eens stage gelopen en ze hadden me toen gezegd dat ik in contact moest blijven. Behalve dat ik iets met Middeleeuws aardewerk wou doen was het voor mij ook heel belangrijk dat mijn scriptie ergens aan bij zou dragen en dus niet meteen ergens onder in een la zou verdwijnen. Dus met deze twee “eisen” ging ik naar Zutphen voor een heel leuk gesprek. En daar kreeg ik meteen mijn scriptie onderwerp voorgesteld.
Mijn scriptie
Het was de archeologen van de gemeente Zutphen namelijk opgevallen dat de materiële cultuur uit de 13e en 14e eeuw in Zutphen heel anders is dan die in Deventer. En dit vonden ze een beetje vreemd. Allebei de steden liggen aan de rivier de IJssel. En alle bij de steden waren in de 13e en 14e eeuw lid van de Hanze en waren dus handelssteden. En toch zat er verschil tussen de materiële cultuur van deze twee steden. Dus de vraag was hoe kan dat?
Om dit te kunnen onderzoeken kijk ik niet alleen naar de steden Deventer en Zutphen, maar ook naar Dordrecht en Oldenzaal. Nu hoor ik jullie al denken waarom die twee steden, nietwaar? Dordrecht was een handelsstad aan de rivier net als Deventer en Zutphen. Maar Dordrecht viel weer onder een andere politieke invloed, namelijk het graafschap Holland. Oldenzaal was ook een handelsstad, maar deze stad ligt niet aan een rivier. Oldenzaal was wel lid van de Hanze, maar niet gelegen aan een rivier of onder de invloed van de heren van Holland.
De weg is lang en hobbelig
Als je op vakantie gaat zeggen veel mensen dat het gaat om de reis en niet de bestemming. Bij het schrijven van een scriptie is dat zeker waar. Ook al is de doel om af te studeren de reis daar naartoe is het moment dat je het meeste leert. Tijdens lessen op de universiteit leer je veel feiten en jaartallen, maar tijdens het schrijven van je scriptie leer je meer dan dat. Je leert plannen en je zelf motiveren, maar ook dat je soms lief voor je zelf moet zijn, maar ook weer niet te lief.
Je kent het plaatje hiernaast vast wel, maar helaas is het ook de realiteit. Het plan om een scriptie te schrijven lijkt misschien simpel. Verzamel de data, doe een analyse, schrijf de hoofdstukken, laat je scriptie proeflezen, maak verbeteringen en lever hem in. Als het zo simpel was, dan zou ik iedere master doen die er was (binnen de cultuurhistorie), maar helaas.
De afbeelding illustreert heel mooi dat een scriptie schrijven, of wat voor een werkstuk dan ook, nog niet zo makkelijk is. Ik kan je alleen niet vertellen welke moeilijkheden je tegen gaat komen, maar ik kan je wel iets over mijn hobbels en bobbels vertellen.
Allereerst heb ik mijn onderwerp voor mijn scriptie één week voor de eerste corona lockdown gekregen. Dus ja de hele corona crisis was een dingetje. Bibliotheken waren dicht en ook de universiteit was dicht. Dit zorgde voor een soort rust omdat de paar verplichte lessen die ik nog moest bijwonen die kon ik online doen, dat scheelde me 3 uur reis tijd. Maar de beperkte opening van de bibliotheken zorgde wel voor iets vertraging, omdat je boeken moet aanvragen, wachten. Bevestigen, wachten en dan ophalen. En als je vandaag bedacht dat je een boek nodig had dan kon je hem, met geluk, volgende week ophalen. Maar iedereen deed zijn best voor je, dus ik wil er niet te veel over klagen.
Lief zijn voor je zelf
Een tweede hobbel die ik tegen kwam werd eigenlijk door mij zelf veroorzaakt. Ik ben nogal perfectionistisch en ik heb een drang om me altijd te bewijzen. Hiervan geef ik mijn basisschool docenten de schuld, maar dat is een verhaal voor later. Terwijl ik bezig was met mijn scriptie werkte ik in de horeca en als assistent archeoloog voor de gemeente Apeldoorn, lees ook mijn blog over het werk van een beleidsarcheoloog. En toen ik een dag onderweg was naar mijn werk in de horeca kreeg ik een auto-ongeluk.
Ongeluk
De schade was groot, maar met mij ging het relatief goed, alleen mijn schouder had een klap gekregen. Hierdoor kon ik maar een beperkte tijd per dag achter de computer zitten, daarom heb ik een best lange tijd niet geposte. Hierdoor kon ik minder werken aan mijn scriptie. Hier op volgde een periode waarin ik steeds meer gefrustreerd raakte. Mijn lichaam werkte niet mee zoals ik dat wou en ook ging mijn scriptie niet volgens plan.
Toen ik me beter voelde probeerde ik de verloren tijd in te halen, fout nummer 1. Op een gegeven moment kwam ik vast te zitten en in plaats van om hulp vragen was mijn geweldige idee om meer tijd te besteden aan mijn scriptie, fout nummer 2.
Onder hoge druk
Alle negatieve gevoelens bleven zich maar opstapelen en ik bleef me zelf maar meer druk op leggen. En laten we eerlijk zijn tijdens de lockdowns en al het negatieve nieuws, daar werd niemand vrolijk van. En op een dag was het in eens te veel en besefte ik me dat ik dit niet alleen kan.
Ik kreeg last van de hoge druk waar ik onder stond. En het duurde even voor dat ik de link legde tussen hoe ik me voelde en de druk waar ik onderstond.
Ik wil geen zielig verhaal hier ophangen want het kwam allemaal goed. Maar ik wil wel dat mensen zich bewust zijn van welke gevolgen de druk die studenten hebben. Meer dan 70% van de studenten ervaren prestatie druk, zie dit artikel van Trouw. En ik weet niet iedere student krijgt burn-out klachten, maar binnen mijn studie jaar van 40 studenten ken ik er wel twee die hierdoor een jaar thuis zaten. Dus tegen alle studenten die dit lezen wil ik zeggen: wees lief voor je zelf. Je kunt beter iets meer tijd nemen dan meer tijd moeten nemen.
Lief zijn, maar niet luieren
Toen ik eenmaal wist te accepteren dat ja het is waardeloos dat ik me niet goed voel. Maar daar moet ik toch echt zelf iets aan doen. Toen ik eenmaal de kunst van doceren had gevonden ging ik als een speer. Aangezien dit artikel al best lang word, zal ik mijn manier van plannen in een volgend artikel uit een zetten, in de hoop dat iemand er iets aan heeft. Maar mijn tip voor iedereen wees lief voor je zelf, maar dit betekent niet dat je moet gaan luieren.
De laatste lootjes
Je weet vast wat ze zeggen over de laatste loodjes. Ja die wegen het zwaarst. Bij mij was dit niet anders. Ik weet nog niet exact wanneer deze blogpost online komt te staan. Aangezien ik probeer nu meer in voort te werken en de verschillende soorten content een beetje af te wisselen. Maar ik schrijf deze blogpost de avond dat ik mijn scriptie heb ingeleverde. Boy ow boy wegen die laatste loodjes zwaar. Maar het is me gelukt en wie zegt het gaat om de reis en niet de bestemming, die heeft nog nooit een scriptie geschreven. Ik heb geleerd dat het oké is om gewoon 100% te presteren in plaats van 150%. Ik hoop dat als jullie iets leren van mijn verhaal dat het is wees lief voor je zelf zo nu en dan en bespaar je problemen in de toekomst.
En de conclusie van mijn scriptie houden jullie nog te goed van mij 😉