Het eerste artikel dat ik heb geschreven ging over een veel gestelde vraag aan mij. Wat is archeologie eigenlijk? Nu wil ik een andere vraag beantwoorden. Waarom ben ik archeologie gaan studeren?
Als je een archeoloog of student archeologie vraag: waarom ben je archeologie gaan studeren, dan komt vaak 1 ding terug. Veel van hun zouden antwoorden dat ze al vanaf kinds af aan archeoloog wouden worden. Of dat tenminste de interesse al vanaf jongst af aan er was.
Familievakanties
Voor mij was dit zeker niet anders. Geschiedenis heeft mij altijd al geïnteresseerd. Familievakanties waren bij ons geen tijd van rond luieren. Mijn ouders namen ons tijdens de vakanties altijd mee naar musea maar ook monumenten en natuurgebieden. De vakantie was voor ons een tijd van rondkijken in steden. Of het bewandelen van paden en wegen, waar een typische toerist niet kwam. Ook waren onze vakanties meer gericht op de mooie plekken in Nederland, Duitsland en België.
Kasteel ergens in Limburg
Ik weet niet meer hoe oud ik was of waar we precies waren toe ik voor het eerst wist dat ik archeoloog wou worden. Wat ik wel weet was dat we in Limburg op vakantie waren. Dat we naar een kasteel gingen. En dat er nog steeds opgravingen plaats vonden.
In dat kasteel (dat in mijn herinneringen meer een ruïne was) vond ik een scherf aardewerk. En zoals mijn ouders mij hadden opgevoed ging ik, samen met mijn moeder, naar een archeoloog. Ik gaf hem netjes het scherfje dat ik had gevonden. En aan de hand van die kleine scherf kon hij mij vertellen dat het een deel was van een kan. Waarschijnlijk was deze kan gebruikt voor het uitschenken van wijn of bier in de ontvangstzaal van het kasteel.
Van scherf naar archeologie
Ik stond versteld van de informatie dat deze kleine scherf gaf. En op dat moment bedacht ik me, dat wil ik ook worden.
Omdat ik de scherf in een ruimte had gevonden die al was vrijgegeven aan het publiek, had de scherf weinig wetenschappelijke waarden. En ik mocht hem houden. En nog steeds heb ik deze scherf. Een scherf die een droom begon.